KRONIKA SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 6 IM. JANA PAWŁA II W SANOKU

137 |  Przedstawienie "RÓŻA POLSKA" - żywą lekcją historii...

W dniu 28 listopada 2019 roku w Szkole Podstawowej nr 6 w Sanoku odbyło się niecodzienne widowisko historyczne pt.: „Róża Polska” inspirowane narodowym dramatem: „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego.

Występujący aktorzy zostali sprowokowani do dyskusji o Ojczyźnie. Była to zachęta do refleksji i czujności, albowiem WOLNOŚĆ, o czym tak często się mówi w kontekście naszej historii, nie jest nam „dana na zawsze, a zadana na wieki”.

Główna postać: Chochoł – to rzeczywistość metaforyczna związana z alegorią Ojczyzny – Różą. Chocholi taniec nie mógł trwać, i nie trwał, bez końca. Stanisław Wyspiański nie wiedział o tym, gdyż zmarł w roku 1907. Nie doczekał się roku 1918 i odzyskania niepodległości.

W Akcie I spotkaliśmy się w domu u Wyspiańskich. Stanisław i Teodora szykują się na wesele, gdy do drzwi puka przekupka Klima, która cotygodniowo dostarcza Wyspiańskim wiejskie specjały. Akt ten kończy się proroczą mową Klimy:

„…i na chłopów przyjdzie czas taki, że się zachwycom wierszem Wyspiańskiego…”,

czy:

„Opiszcie światu krwawiące rany
Stan zniewolonej duszy
Duchem(szybko) otwórzcie oczy i uszy.”

W Akcie II widzowie byli świadkami końca letargu,  Legendy o Złotym Rogu i zrywu narodowego. Jeden z bohaterów „Wesela” – Jasiek , w akcie rozpaczy wyrywa Chochołowi skrzypce,  zrywa z niego słomę i odkrywa niemal martwą Różę. Pragnąc ją uratować,  wyrusza na poszukiwanie zagubionego złotego rogu. Jasiek szuka rogu bezskutecznie, podobnie jak Wernychora. W swej bezsilności Jasiek modli się,  a Bóg wysłuchuje jego modlitwy i budzi Białego Orła , który odnajduje róg i przynosi go Jaśkowi. Mężczyzna gra na rogu, pod którym kryje się intelektualne dobro narodu, jego siła i moc przetrwania.

Zwieńczeniem Aktu II były trzy piosenki. Pierwsza poświęcona tym, co idą w bój , druga  - kobietom skazanym na tęsknotę, a trzecia : dzieciom - modlitwa za nie z ważnym przesłaniem:

„Obyś nie musiał iść nigdy na wojnę, Synku mój wyśniony…”

W Akcie III Róża - uosobienie Polski – odzyskuje blask, odradza się, co ilustruje tańcem. Wygłasza niezwykle patetyczną mowę – swego rodzaju przesłanie do narodu i dla przyszłych pokoleń:

"Róża nie toleruje złego- pychy i próżności
Nie unosi się gniewem i nie szuka swego…
Jestem podmiotem, cząstką życia a nie częścią pomnika…”

Ostatnie słowa Róży kierowały uwagę publiczności na heroizm pokoleń Polaków:

 „Stańcie w jedności, stańcie razem
Nad mogiłą powstańczą naznaczoną cierpieniem i czasem
Stańcie z szacunkiem, z pokorą na polu historii
Ale nie z opuszczoną głową, ufni w przyszłość, wolni !”

Tego trudnego przedsięwzięcia podjęli się uczniowie klasy VIII wraz z wychowawcą, nauczycielem historii – p. Pelagią Bąk.

Widowisko zostało uświetnione obecnością licznie przybyłych uczniów, nauczycieli, rodziców i zaproszonych gości: m.in. dyrektorów szkół, burmistrza, przewodniczącego Rady Miasta, przedstawicieli Związku Żołnierzy Wojska Polskiego oraz Stowarzyszenia Rozwoju Wsi Bykowce.

Szczególne słowa podziękowania należą się p. Ewie Zając, za wielkie serce, wspaniałe pomysły i poświęcony czas, p. Renacie Handermander za cudowne wrażenia muzyczne i przygotowanie wokalistów, p. Maciejowi Kaczmarskiemu za czuwanie nad nagłośnieniem oraz p. Agnieszce Mandzelowskiej, p. Annie Fedyń oraz ks. Michałowi Boba za pomoc w przygotowaniu  scenografii.

Mamy nadzieję, iż dla wszystkich widzów, jak i aktorów – przedstawienie było cenną, żywą i niezapomnianą lekcją historii.

Wtorek  3.12.2019  ||    Dodały  Pelagia B. i Renata H.